W tym roku mija 20. rocznica nadania gminie Suchy Las herbu, flagi oraz pieczęci. Inicjatorem i pomysłodawcą tego przedsięwzięcia był jeden z najbardziej znanych naszych samorządowców, wieloletni przewodniczący Zarządu Osiedla Suchy Las i radny trzech ostatnich kadencji – Krzysztof Pilas.

Panie Krzysztofie, skąd wziął się pomysł na herb Suchego Lasu?

O herbie gminy myślałem od początku lat dziewięćdziesiątych minionego wieku, od powstania samorządu gminnego i samorządowej wspólnoty lokalnej. Uważałem, że herb gminy jest pięknym symbolem podkreślającym wspólnotowość mieszkańców. Nie wszyscy popierali mój pomysł, musiało upłynąć trochę czasu, nim został zaakceptowany.

Pod koniec 1998 roku, jako przewodniczący Zarządu Osiedla Suchy Las, wystąpiłem do Zarządu Gminy Suchy Las o wszczęcie procedury zmierzającej do uchwalenia herbu. Na sesji 21 stycznia 1999 roku powołana została specjalna komisja herbowa, w której skład oprócz mnie weszli: dyrektor Ośrodka Kultury Gminy Suchy Las Urszula Habrych, jako przewodnicząca, radni: Jacek Czaczyk, Ryszard Tasarz i Marek Suszczyński oraz Zenon Pilarczyk, historyk i znawca dziejów naszej gminy.

A więc komisja rozpoczęła prace …

Tak i to bardzo intensywnie, bo pierwsze posiedzenie odbyło się już 23 lutego 1999 roku. Spotykaliśmy się w ośrodku kultury. Przyjęto wówczas szczegółowy plan działań. Opracowanie założeń heraldycznych herbu oraz weksylologicznych flagi powierzono Tadeuszowi Jeziorowskiego, kuratorowi Wielkopolskiego Muzeum Wojskowego (oddział Muzeum Narodowego) w Poznaniu, specjaliście z zakresu heraldyki i weksylologii. Współpraca z panem Tadeuszem Jeziorowskim była bardzo ciekawym doświadczeniem dla wszystkich osób pracujących w komisji.

Skąd czerpaliście wiedzę o historii naszej gminy?

Z materiałów zgromadzonych w dziale regionalnym sucholeskiej biblioteki. Korzystaliśmy też z pomocy pana Zenona Pilarczyka, którego wiedza na temat dziejów naszej gminy była niezwykle pomocna i nieoceniona. Zebrany obszerny materiał historyczny był podstawą do dyskusji nad wyborem znaczącego zdarzenia w historii tej ziemi. Była to dla nas wszystkich praca niezwykła. Z wielu informacji dotyczących historii gminy, wybraliśmy tę, która potwierdzała istnienie miejscowości Suchy Las w dokumencie z 1218 roku. Wtedy to wieś Suchy Las nadana została klasztorowi joannitów. Uznaliśmy, że obecność od XIII wieku do drugiej połowy XIX wieku na naszych ziemiach Kawalerów Zakonu Maltańskiego upoważnia nas do tego, aby w naszym herbie umieścić krzyż maltański.

Pomysły heraldyczne i weksylologiczne trzeba było jednak przelać na konkretne projekty graficzne.

Tak, oczywiście. Po heraldycznych opisach przyszła pora na opracowanie grafiki. Zadanie to powierzono artyście plastykowi Jerzemu Bąkowi, który był autorem m. in. herbu Miasta Poznania, Powiatu Poznańskiego i Województwa Wielkopolskiego. Z zaproponowanych projektów wybraliśmy ten, który od dwudziestu lat jest symbolem naszej gminy. Dokonaliśmy też wyboru flagi. Wykonany został także projekt okrągłej pieczęci gminy, która używana jest przy szczególnie uroczystych wydarzeniach. Projekty musiały być jeszcze zaopiniowane przez Komisję Heraldyczną przy MSWiA. Chciałbym jeszcze dodać, że praca w komisji przebiegała wzorowo. Nie było sporów, niepotrzebnych dyskusji, wiedzieliśmy, że robimy coś ważnego.

Czy ostatecznego wyboru dokonała Rada Gminy?

Nie, Rada Gminy otrzymała gotowe projekty i jednogłośnie zaakceptowała wszystkie trzy symbole.

Czy pamięta Pan uroczystość nadania gminie herbu ?

Oczywiście. To było 20 czerwca 1999 roku. Podniosła i piękna uroczystość. Zgromadziła wielu mieszkańców naszej gminy.

Czym są dla Pana dziś, po dwudziestu latach, herb i flaga Suchego Lasu?

Oczywiście są to symbole naszej gminy. Przede wszystkim dla mnie, ale myślę że również dla mieszkańców, to znaki, które nas z jednej strony identyfikują, z drugiej zaś integrują, określają naszą tożsamość i tę tożsamość umacniają.

Na koniec, jako pomysłodawca tego przedsięwzięcia, chciałbym podziękować wszystkim, którzy wówczas, w 1999 roku mieli determinację i odwagę mój pomysł wcielić w życie. W szczególności Urszuli Habrych – przewodniczącej komisji herbowej, wszystkim jej członkom, ówczesnej Radzie Gminy i Zarządowi Gminy. Słowa podziękowania chciałbym też skierować do panów Tadeusza Jeziorowskiego oraz Jerzego Bąka, których wiedza i kunszt stanowią do dziś o jakości wykonanej wtedy pracy. A ja mam satysfakcję, że mogłem przysłużyć się mojej małej ojczyźnie najlepiej, jak umiałem.

Dziękuję za rozmowę. Mam nadzieję, że w najbliższym czasie przypomni Pan bardziej szczegółowo okoliczności tego przedsięwzięcia, zwłaszcza młodszym mieszkańcom naszej gminy.

Postaram się. Przygotowuję cykl publikacji na ten temat. Mam bowiem poczucie, że powinienem to zrobić, gdyż dysponuję dość bogatym zasobem źródłowym.